BENVENUTO LOBINA.
Il poeta e il romanziere bilingue che ha nobilitato la lingua sarda.(1914-1993)
CUADDEDDU, CUADDEDDU
Nebodeddu cantatori,
nebodeddu meda abbistu,
ti ddu paghit Gesu Cristu,
in salludi e in liori
po mi dd’ai spiegau,
nebodeddu car’’nonnu,
poita, apust’ ’e custu sonnu
chi xent’annus è durau,
iscidau mind’ad custu
malladittu fragu mallu
chi si furriat su callu
in gennarxu e in austu.
I atras cosas a muntonis,
nebodeddu, m’as cantau
chi su coru m’ant’unfrau
su xrobeddu e is callonis.
E immoi lassamì stai
no mi neristi pru’ nudda
ma asta a biri ca ’n sa udda
ci ddus appa a fai entrai.
I mi bastat su chi sciu,
ma una cosa ti dimandu
donamidda e i minn’andu
bollu su cuaddu miu.
Cuaddeddu, cuaddeddu,
curri senz’ ’e ti firmai
ca depeus arrivai
in tres oras a Casteddu.
A Casteddu ad pinnigau
gent’ ’i onnia manera:
sa pillandra furistera
su furoni, s’abogau.
Pinnigau ad gent’ ’e trassas
spilligambas e dottoris,
deputaus traittoris,
munzennoris e bagassas.
I a tottu custa genti
dd’anti posta a comandai
e po paga ant’a pigai
s’arretrangh’ ’e su molenti.
Frimadì: Santu Francau,
cuaddeddu, si bid giai.
Su chi seu andendi a fai
non ti dd’appu ancora nau..
Scurta: a fai un’abisitta
a is chi anti fattu troga
seu annundu cun sa soga
e i sa leppa in sa berritta.
Su chi primu appa a cassai
cun sa bella cambarada,
cuaddeddu, è su chi nada
ca ad donau a traballai
a su popullu famiu
in Sarroccu e in Portuturri
e chi si pònidi a curri
faid mort’’e pibizziu.
Poita ad crup’ ’e cuddu fragu
chi mind’ ad fattu scidai
prima dd’appu a istrumpai
e apustisi ddu cagu.
Sigomenti anch’è parenti
de i cuddu imbrollioni
chi ad redusiu a carboni
sa foresta e i su padenti,
ci ddu portu a unu logu
pren’ ’e spina, sperrumau
i ddu lassu accappiau
i agoa ddi pongiu fogu.
No a’ biu, cuaddeddu,
cantu montis abruxaus,
cantu spina in is cungiaus
a infora de Casteddu?
Anti venas i arrius
alluau tottu impari
alluau anti su mari
e is tanas e is nius.
Bidda’ mes’abbandonadas
a i’ beccius mesu bius
a su prant’ ’e is pippius
a pobiddas annugiadas.
Oh, sa mellu gioventudi
sprazzinada in mesi mundu
scarescendu ballu tundu
scarescendu su chi fudi.
Cuaddeddu, sigomenti
de su dannu chi eu’ biu
e di aturus chi sciu
tenid curpa meda genti,
a accantu si pinniganta
i mi bollu accostai
e i ddus appa a ispettai
asta a biri chi no triganta.
Ddusu bisi: allepuccius
a ingiri’ ’e sa mesa
faccis prena’ de malesa
omineddus abramius.
Ma appenas a bessiri
nd’ant ’e s’enna ’e s’apposentu
donniunu ad essi tentu
e tandu eus a arriri.
O su meri chi scurtai
su chi nada unu cuaddu
oi ollidi – e chi faddu
gei m’ada a perdonai –
i ddi nau ca cussa genti
pinnigada in su corrazzu
non cumanda d’unu cazzu
funti conca’ de mollenti.
Chi cumandada est’attesu
custus funti srebidoris
mancai sianta dottoris
funti genti senz’ ’e pesu.
Fueddendu in cudda cosa
no adi intendiu fustei
nendu “yes” e nendu “okei”
cun sa oxi pibiosa?
Bruttu strunzu, arrogh’ ’e merda,
cussa conca in d’unu saccu
illuegu ticci zaccu
ti dda scudu a una perda.
De is cosa’ de sa genti,
o cuaddu manniosu,
maccu, zoppu i arrungiosu
no as cumprendiu niente.
No as cumprendiu, po nai,
chi su bruttu fragu mallu
chi ddis furriad su callu
ndiddus podisi scidai?
E a candu tottu impari,
meris, predis, srebidoris,
ciacciarronis, traittoris,
ci ddus anta a iscudi a mari?
Su srobeddu dd’asi in brenti
Tprrù, cuaddu, tprrù, mollenti.