Angheleddu Carboni

Angheleddu Carboni, omine de gabale e grandu iscritore dat su “Benennidu” a sos partetzipantes a s’Atobiu de Patada su 27 de maju.

Su benennidu a istranzos, poetas, patadesos de ‘idda e de fora, a cantos sun acudidos pro unorare e ammentare a padre Luca.
Legende cantu azis imbiadu, mi paret de bos connoscher dae una vida, no pro su chi azis nadu de su poeta, ma pro s’amore e sentidu chi ‘onzunu de a bois mustrat iscriende. Grascias de coro!
E grascias a su professore Francesco Casula, ollolaesu che Ospitone, che a isse, tzerrimu e autorevole difensore de sos sardos e de sa Sardigna.
Unu de sos istoricos e pessadores pius lughidos e sabios de sa Sardigna de oe, e no lu so nende ca est inoghe chin nois.
Connosco dae meda sos iscritos e bideas suas; s’istima mia ‘alet pagu,de fronte a cussa de maigantos sardos e de fora.
Bos prego de ascultare sas paraulas suas chin atenzione manna, ca sun friscas che abba de roca, ca, in custa faina noa, dat una descriscione atenta, e pretzisa che sempre, de s’isula nostra in su tempus de s’ocupascione de sos Savoia e de sas issoro malefatas.
Vicendas chi, a dolu mannu, no s’issinzan in sos bancos de iscola, contadas dae un’istudiosu, testimonzu e mastru de sardidade, chin sa umilidade e cultura de unu sardu ‘eru, nodidu e forte.
Un’invitu a sos giovanos de su sotzìu S’Alveschida, a tales chi sigan a esser de puntorzu e istimulu pro fagher torrare sa ‘idda a esser ghia e esempiu che in tempus passadu.
A su comune, pro loco, associaziones, partidos, pro chi ponzan a banda rivalidades e peleas individuales e politicas, e apan su solu isetu e aficu de no che ‘ogare dae sa paùle de su desertu de sa mancanzia de tribagliu, de sas noas povertades e de s’individualismo e indiferenzia de sos coros cunzados e de sas giannas tancadas, chin s’ajudu de ‘onzi patadesu e bantinesu.
So siguru chi sos amigos Tonino, Nanni, chi no isco s’est resessidu a benner, Barore, Bruno, Carmela, tenores, cantadores a chiterra e coros, bos an a tratenner in custu sero longu, ma pesso e ispero, chena cascos de ifadu, ricu e de ammentare.
Apo lassadu a s’assegus cussu chelvijudu de Rino, grande e sintzeru amigu; cando si ponet in conca una idea, resessit a la ‘atire a cumprimentu.
Li chelzo solu ammentare, chi su manigare meda, su cabidale segat, e chi sa richesa de cust’abboju, pro la dissipare menzus, forsi podiat pienare divescios seros, ma bi sun sa ‘oza de dare totu e luego, su fatu de no istare inoghe, pro cussu lu cumprendo e devimus cumprender.mancari ch’istet atesu, s’amore e impignu pro sa ‘idda, pro sa cultura e istoria, devet mover e ischidare sas cusciescias de totu. Chie lu connoschet, ischit bene chi, in cantu faghet, no b’at perunu disizu de si ponner in mustra, de fama, si no s’istima pro sas raighinas patadesas, orunesas e sardas.
Unu esempiu pro maigantos!
Auguramus a totu unu sero de paghe, gustu, ispraju, creschida, e chi ‘onzunu si che recuat a domos e biddas chin su coro pienu e chin su disizu de unu printzipiu nou, chi no apat mai fine.