Cicitu Masala
s’Innu nou contra a sos feudatarios
Trabagliade, trabagliade,
poveros de sas biddas,
pro mantennere in zitade
tantos caddos de istalla:
issos regollin su ranu,
a bois lassan sa palla.
Trabagliade, trabagliade,
petrochimicos operajos
pro su pane tribulade:
cun su ‘inari ‘e sa Rinaschida
ingrassan sos de Milanu
e a bois lassan su catramu.
Trabagliade, trabagliade,
in sa chejas de petroliu
de Sarrok a Portoturre:
sa cadena de trabagliu
cun sa matta mesu piena
est trabagliu de cadena.
Trabagliade, trabagliade,
minadores de Carbonia,
in sos puttos de ludràu:
cras bos toccat sa pensione,
unu pagu ‘e silicosi
e unu pagu de cannàu.
Trabagliade, trabagliade,
ohi, pastores de Orgosolo,
cun sas ‘amas de arveghes:
no andedas a isbaragliu,
attent’a s’artiglieria
chi bos lèat a bersagliu.
Trabagliade, trabagliade,
emigrados berdularios,
in sas fabricas de gherra
de sos meres de sa terra:
sos dannados de sa terra
cun su famine cuntièrrana.
Trabagliade, trabagliade,
cun sa pinna, o literados,
subra foglios impastados,
de catramu e de petroliu:
su salariu est pariparis
a Zuda trinta dinaris.
LITTERA DE SA MUZERE DE S’EMIGRADU
Est bènnidu, s’istiu.
Dae ispigas de nèula, in su cunzadu,
est fioridu trigu de chigìna:
has semenadu in mare.
Su ruìnzu e su solòpu han mandigadu pane ‘e fizu tou:
has semenadu in mare.
In malora has postu
sa falche subra santa de sa janna:
has semenadu in mare.
Ohi, iscura s’arzola
chi timet sa frommigia:
has semenadu in mare.
Su entu s’est pesadu ma in sa terra
falat solu paza:
has semenadu in mare.
Prenda mia istimàda,
cando torras, si mai has a torrare,
no mi pèdas ue est s’aneddu ‘e oro:
est diventadu pane a fizu tou.
Prenda mia istimada, coro meu,
t’iscrìo subra sas undas de su mare,
t’iscrìo subra su entu:
ammèntadi de me.
Ohi, cantos fizos
cherìas chi mi naschèren dae su sinu:
ma totu sunu mortos dae cando ses partidu,
in su lettu de paza b’est restadu,
a s’ala tua, uno solcu chena sèmene.
Prenda mia istimada,
no isco pius proìte ti faèddo,
sos pensamentos mios sunu che s’erva,
ateros che sas nues, ateros che ispinas.
Intro de te haìa fattu nidu,
intro de me haìas fattu nidu.
Isco chi no ses nulla
e deo ancora repìro.
Su coro est grogu
comente binza posca ‘e sa innenna.
Traduzione
LETTERA DELLA MOGLIE DELL’EMIGRATO
E’ venuta l’estate.
Dalle spighe di nebbia, nel tuo campo,
è nato grano di cenere:
hai seminato in mare.
La ruggine e scirocco
Hanno mangiato il pane di tuo figlio:
hai seminato in mare.
In malora hai appeso
la falce sulla porta:
hai semi nato in mare.
Ohi povera l’aia
che teme la formica:
hai seminato in mare.
Il vento s’è levato ma per terra
cade soltanto paglia:
hai seminato in mare.
Caro o caro,
quando ritorni, se ritornerai,
non chiedermi dov’è l’anello d’oro:
è diventato pane per tuo figlio.
Caro, o caro
Ti scrivo sulle onde del mare,
ti scrivo nel vento:
ricordati di me.
Ohi quanti figli
Volevi mi nascessero dal seno:
ma tutti sono morti
da quando sei partito,
sul letto di granturco c’è rimasto,
dalla tua parte, un solco senza seme.
Caro, o caro,
non so perché ti parlo,
i miei pensieri nascono come erba,
altri come le nuvole,
altri come le spine.
Dentro di te avevo fatto il nido,
dentro di me avevi fatto il nido.
So che non sei più nulla
ed ancora respiro.
Il cuore è giallo