Sas feminas e sa Limba Sarda

S’ OTO DE MARTZU

TORRADE

A FAEDDARE

IN SARDU

di Francesco Casula

“Fèminas, s’oto de martzu torrade a faeddare in sardu. Unu pagu nessi. Liberade.bos dae s’òbligu de èssere semper “carine” e de non pòdere impreare sa limba de sos grezos. Iscapiade.bos. Torrare a faeddare in sardu est una liberatzione non petzi polìtica e sotziale, ma finas individuale e de gènere. Sas fèminas difatis ant patidu prus de is òmines s’impositzione linguìstica de s’italianu ca depiant èssere a mala bògia belligheddas, allichididas, ‘carine’, e non depiant faeddare su sardu, sa limba de is ‘grezos’ assugetados. In prus de sa prepotèntzia natzionalista, cussa de sos mascros.

Ite liberatzione e emantzipatzione mègius de torrare a faeddare sa limba proibida?”

Est custu su cumbidu chi faghet Pepe Corongiu, diretore de su Servitziu regionale limba e cultura sarda, a sas feminas sardas,  in ocasione de s’oto de martzu.

Deo, azungo, feminas sardas faeddade in sardu, ca, pro comintzare, no est beru chi sa limba sarda est  greza.

A s’imbesse: sa limba sarda est galantzina meda. Ca est mescamente limba de sentidu, de sonos, de musica. Limba de vocales. Duncas corporale e fisica e in su matessi tempus, aerea e  lebia, fini e impalpabili. E sas vocales sunt pro su poete s’anima de sa limba, sunt s’acapiu, su ligongiu intre sa limba e su cantu; intre sa poesia, sa musica, su ritmu e su ballu.

E difatis in s’istoria sas lacanas intre sa poesia e sa musica e su ballu, sunt istadas semper debiles e isfumadas a tale puntu chi sos poetes antigos – sos aedos grecos pro assempru – no iscriiant poesias  ma las cantaiant acumpagnendesi cun sa lira: no a casu naschit sa paraula “lirica” e aoidòs  in grecu cheret narrere “cantore”.

Ma cantant peri Dante e Petrarca, Ariosto, Tasso e Leopardi. E sos cantadores sardos, mescamente sos improvisadores.

Cun cussa limba, su Sardu, chi in manera cuada e subliminale tenet in suta sentimentu e sensu, musica, ritmu e ballu. Mesche su ballu tundu: mamentu fadadu cando sa comunidade intrea, tot’umpare si pesat a ballare moendesi in circulu. E cun custu movimentu esprimit unu muntone de sinnos e de significados, simbulos e ritos: s’armonia de s’Universu, su movimentu de s’abba, su Nuraghe. E cun issu totu sa tzivilidade nuragica cun sa democratzia federalista e comunitaria, su refudu de su capu, de su gerarca, de su soberanu: ca sa Sardigna est istada semper atzefala amparende semper sa difesa  de s’Autonomia e de s’Indipendentzia de cada bidda.

Pubblicato su Sardegna Quotidiano del 8-3-2013

 

 

Sas feminas e sa Limba Sardaultima modifica: 2013-03-08T21:50:20+01:00da zicu1
Reposta per primo quest’articolo